Niszczuka krokodyla

Niszczuka krokodyla

Atractosteus spatula

Niszczuki wyglądają na coś pośredniego pomiędzy szczupakiem a krokodylem: do szczupaka nawiązuje wydłużony tułów z trzema płetwami w części ogonowej, a z krokodylem kojarzą się długie, uzębione szczęki. Niszczuki nie zajmują się potomstwem. Niszczuka krokodyla jest największą rybą słodkowodną Ameryki Północnej. Może przekroczyć długość 3 m i wagę 100 kg. Niszczuki polują na dużą zdobycz, nie tylko na inne ryby, ale także na jaszczurki, węże i żółwie.

Jest jednym z najbardziej prymitywnych i największych na świecie słodkowodnych gatunków ryb. Skamieniałe niszczuki pochodzące z okresu kredy (145-66 mln lat temu), znajdowano w Ameryce, Europie i Azji. Obecnie ich naturalnym  środowiskiem są jeziora, rzeki i stawy w środkowej i północnej Ameryce, jednak ich liczba nieustannie maleje wskutek przełowienia i stawiania tam uniemożliwiających naturalny rozród. Osiągają potężne rozmiary, dorastają średnio do 200 cm długości, największy złowiony okaz mierzył 305 cm i ważył 166 kg. Mogą żyć nawet 50 lat. Od czasu do czasu można zaobserwować, jak podpływają pod powierzchnię wody, by zaczerpnąć dodatkowego haustu powietrza, co ułatwia przetrwanie w środowisku o niskim poziomie tlenu. Pozwala na to unaczyniony pęcherz pławny połączony z gardłem. Samica może złożyć jednorazowo 138 tyś jaj. Jaja niszczuki są jaskrawo pomarańczowe i nie nadają się do spożycia, są trujące. Niszczuka posiada dwa rzędy zębów, przy czym wewnętrzny rząd jest dłuższy. Umożliwia to złapanie i skuteczne utrzymanie ofiary w śmiertelnym uścisku silnych szczęk.

Skip to content