Rząd: Tetraodontiformes (rozdymkokształtne)
Rodzina: tetraodontidae (rozdymkowate)
Canthigaster solandri
Gatunek ten występuje w Indo-Pacyfiku, od Afryki Wschodniej na wschód do Archipelagu Tuamotu, na północ do Wysp Ryukyu oraz na południe do Nowej Kaledonii i Tonga. Jego obecność odnotowano także na Hawajach, jednak nie jest tam liczny. Populacja z Filipin, Indonezji, Nowej Gwinei, Queensland i Belau różni się nieznacznie ubarwieniem. Gatunki z Pacyfiku wydają się być nieco ciemniejsze w porównaniu do tych na Oceanie Indyjskim. Rozdymka zamieszkuje różnorodne siedliska, w tym jałowe otwarte obszary morskie, obszary porośnięte roślinnością, laguny, rafy koralowe oraz sztuczne rafy. Zasięg głębokości na której możemy ją zaobserwować wynosi od 10 do 36 metrów. Podobnie jak pozostali przedstawiciele rodzaju Canthigaster nie osiąga ona dużych rozmiarów ciała, dorasta jedynie do 12 cm długości. Żywi się głównie glonami nitkowatymi, ale także gąbkami, koralowcami, osłonicami, mięczakami, szkarłupniami, wieloszczetami oraz skorupiakami. Do odżywiania się wykorzystuje swoje cztery imponujące, mocne zęby. Zęby rosną przez całe życie, aby je ścierać musi odżywiać się twardym pokarmem. Jest często widywana w parach, czasem w małych grupach. Jest fakultatywnym monogamistą, to znaczy, że samiec zmuszony jest do kojarzenia z jedną samicą ze względu na ograniczoną liczbę osobników. Są jajorodne. Samice budują gniazda do których składają jaja i opiekują się nimi. Ryba ta ma ciekawe ubarwienie. Jej ciało ma kolor zielonkawo-brązowy i jest pokryte wieloma jasnoniebieskimi plamami i liniami. Jaskrawe kolory mają informować drapieżniki o jej toksyczności. Potrafi wydawać charakterystyczne odgłosy.
W jaki sposób rozdymka broni się przed drapieżnikami?
Rozdymka tworzy symbiotyczny związek z bakteriami Pseudoalteromonas tetraodonis, które wytwarzają tetradotoksynę – silną neurotoksynę. Ryba gromadzi toksynę w skórze, gonadach oraz w wątrobie. Stopień toksyczności zwierzęcia zależy od rejonu geograficznego oraz od pory roku. Gdy jest zestresowana lub umiera, wydziela toksynę do wody. Pomimo swojej toksyczności jest spożywana przez ludzi, jednak musi być przygotowywana w certyfikowanych restauracjach. Nieumiejętne przygotowanie rozdymki możee zakończyć się śmiercią osoby, która ją spożyła. Kolejną formą obrony przed drapieżnikami jest zwiększanie rozmiaru swojego ciała. Gdy czuje się zagrożona pompuje do swojego żołądka wodę, zwiększając tym samym swoją objętość, co w większości przypadków zniechęca drapieżnika, który nie jest w stanie jej połknąć. Dodatkową formą ochrony jest obecność fałszywego oka zlokalizowanego przy płetwie grzbietowej. Ma za zadanie zmylić drapieżniki co do faktycznej lokalizacji głowy ryby.