Rząd: Perciformes (okoniokształtne)
Rodzina: Acanthuridae (pokolcowate)
Paracanthurus hepatus
Jedyny przedstawiciel rodzaju Paracanthurus z rodziny pokolcowatych.
Pokolec królewski występuje w przybrzeżnych wodach Indo-Pacyfiku, od wybrzeży Afryki Wschodniej do Oceanii, z wyłączeniem Morza Czerwonego. Ma on szeroki zasięg występowania, jednak nigdzie nie jest powszechny. Spotkamy go między innymi na rafach koralowych Filipin, Indonezji, Japonii, Australii, Nowej Kaledonii, Samoa, a także Sri Lanki. Jest on związany z rafami koralowymi, bytuje głównie w pobliżu ich zewnętrznych części, gdzie prądy morskie są silniejsze. Podyktowane jest to jego umiłowaniem do pływania. Zasiedla on również wody przybrzeżne z dnem porośniętym roślinnością. Można go zaobserwować na głębokościach od 1 do 40 metrów. Maksymalna długość ciała pokolca wynosi 31 cm, jednak z reguły dorastają do 20 cm. W środowisku naturalnym może żyć nawet 30 lat, zaś w zbiornikach hodowlanych nieco krócej, od 8 do 20 lat. Jego pokarm stanowi głównie zooplankton oraz glony. Osobniki młodociane odżywiają się wyłącznie planktonem. Jest on bardzo ważnym mieszkańcem raf, ponieważ oczyszcza koralowce z porastających je glonów, tym samym utrzymując je w dobrej kondycji. Najczęściej żyje w parach lub tworzy małe grupy liczące od 8 do 14 zwierząt.
Jego cechą charakterystyczną jest jego ubarwienie, niebieski korpus z czarnym grzbietem oraz żółtymi płetwami. Atrakcyjność ubarwienia czyni z niego popularną rybę akwariową. Do niedawna wszystkie pokolce, które mogliśmy podziwiać w akwariach poławiane były wprost z ich naturalnego środowiska. Obecnie gatunek ten jest skutecznie rozradzany w warunkach laboratoryjnych, jednak nie na skalę globalną. Larwy znacznie różnią się kolorem od osobników dorosłych. Ich ciało jest niemal przezroczyste, w kolorze srebrnym. Stopniowo się wybarwia na niebiesko, na samym końcu pojawia się żółta pigmentacja. Nocą jego niebieskie ubarwienie blednie, przypuszczalnie w ten sposób unika on ataku nocnych drapieżników. Kolejną cechą charakterystyczną pokolca jest obecność ostrych, trujących kolców zlokalizowanych na ogonie, po jednym z każdej strony, które służą do obrony. Nie ma on wielkiego znaczenia handlowego, ale może stanowić znaczną część połowów rybołówstwa przybrzeżnego.
Jego mięso ma nieprzyjemny zapach i jest trujące. Po jego spożyciu można odczuwać objawy zatrucia pokarmowego.
Pokolec nie wytwarza toksyny (ciguatoksyna). Dostaje się ona do jego ciała wraz ze zjadanymi przez niego glonami, które ją produkują.
Dlaczego pokolec jest niebieski?
Ryby w swojej skórze nie posiadają niebieskiego pigmentu. Kolor niebieski, który możemy zaobserwować u ryb jest niczym innym jak zjawiskiem świetlnym. Uczestniczą w nim izydofory, czyli komórki barwnikowe odbijające światło. W świetle tworzą one opalizujące barwy, jednak poprzez odpowiednią orientację schematochromów (komórki pigmentowe odbijające różne rozdaje światła) oraz wykorzystanie biochromów (pigment biologiczny) jako filtra, tworzą barwę niebieską.